ANNE OLUNCA ANLADIKLARIM

Saya saya bitiremeyeceğim nice şeyler anne olunca hayatıma katıldı. Çocuğumuz olsun diye aldığım tedaviler, aşılama süreçleri, gerilimler, çevreden hissedilenler, ruhumun çırpınışları. Gayret hamurumda var. Sebepsiz infertilite diyor doktorum. Ne yapacağımızı şaşırıp, doktor ne derse onu yapıyoruz. O zamanlar insülin nedir haberim yok. İnsülin direnci, yanlış beslenme nedir bilmiyorum. Ben değil doktorlarda bilmiyor. Oysa ki şimdi biliyorum ki bir eliminasyon yapsam yeterli olacakmış. Tam 'Yetti artık! Tüp bebek yapacağım, ikiz yapar dükkanı kaparım' demiştim. Tüp bebek ilaçlarımı almış, adet günümü bekleyecektim ki o ay hamile kaldım. Şimdi gülüyorum hatırlarken.

Bu resimde oğlum 24 günlük, evimiz bayram yeri. Evde 'Uykusuz her gece' modu hakim. Emzirmeye çalışıyorum. Meme ucu sorunlarım çok ve acı çekiyordum kimi zaman. Öyle ağlıyor ki evlatçığım, esmerken iyice kararıyordu ağlarken. Meğer Laktoz intoleransı varmış. Ve bizim evde beslenme hikayeleri bu vesile ile benim yaşamıma girdi. Profesör eşliğinde uygun mamalar ile büyüdüğünde,6. aya geldiği gün ek gıdaya başladım. Bu konuda kendimle gurur duyuyorum. Vaktinde ve çok çeşitli lezzet deneyimleri oldu oğlumun. Lezzetin yanında esas olan çok önemli bir konuda yeme becerilerinin vaktinde gelişmesi. Çiğneme, yutma, kıvam araştırmaları. pütür seçenekleri, tam katıya geçiş, böyle yağ gibi bilinçli bir yönetimle oğlum 9. ayda sofradan yemeğe başladı. Oğlum yaşına geldiğinde ona ayrı yemek pişmiyordu artık. Yetişkinlerin yeme sorunlarının bir kısmında kıvam yabancılığı, pütür sorunları da vardır aslında. Bunlar çocukluğa hatta bebekliğe dayanır. Bu yüzden ek gıdaya geçiş süreci çok önemlidir. Bebek için yaşamla tanışmanın süresiz bir yoludur aslında ek gıdaya geçiş. Yaşam boyu yiyeceğiz nasıl olsa değil mi?

Kitap bilgisiyle anne olunamayacağını öğrendim.

Bazen büyüklerimizin de bilgileriyle olmayacağını öğrendim:)))

Bir anne için akışta olmanın ne mühim olduğunu öğrendim.

Çocuğumu büyütürken, kendi çocukluğumu da büyütebileceğimi öğrendim.

Ebeveynin içselleştirmediği, 'maske' davranışları çocuğun fark ettiğini öğrendim.

Çocuğunla zaman geçirmenin eşsiz bir keyif olduğunu öğrendim.

Ve hala öyle düşünüyorum..

Sevgiler,